در آيه 27 سوره بقره مي فرمايد:
مردگاني بوديد و شما را زنده كرد. منظور از مرده بودن چيست آيا همان است؟ آيا مي شود گفت كه انسان از ابتدا وجود داشته ولي مرده و خداوند او را زنده كرده؟ پس مرده اولش از كجا بوده؟
خداوند در آيه 28 سوره بقره مي فرمايد: «كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتًا فَأَحْياكُمْ ثُمَّ يُميتُكُمْ ثُمَّ يُحْييكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»
«چگونه خدا را منكريد؟ با آنكه مردگاني بودند و شما را زنده كرد، باز شما را مي ميراند و باز زنده مي كند و آنگاه به سوي او باز گردانده مي شويد».
منظور از «كُنْتُمْ أَمْواتًا» هم مي تواند نطفه اي باشد كه در اصلاب و ارحام است و مي تواند خاك باشد كه مرحله پيش از نطفه است. گر چه در نطفه و خاك نيز حيات ضعيف تري وجود دارد، ليكن حيات انساني در آنها نيست و به همين اعتبار تعبير اموات بر آن مواد اولي صدق مي كند».(تسنيم، آيت الله جوادي آملي، ج 2، ص 584، انتشارات اسراء، قم).
بنابراين مرده بودن انسان يعني اينكه او پيش از نفخ روح در كالبدش، به صورت نطفه يا به صورت خاك بوده است.
تفسير فوق از «امواتا» در روايتي از امام حسن عسگري(ع) وارد شده است. امام(ع) مي فرمايند: «كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللّهِ وَ كُنْتُمْ أَمْواتًا» في اصلاب آبائكم و ارحام امهاتكم» «شما مرده بوديد در صلب هاي پدرانتان و رحمهاي مادرانتان».(همان، ص 602).